Osch, Netty van

Nederland, 1962

Sculpturen

Netty van Osch speelt met woorden, beelden en rauwe emoties. Door een ontregelende combinatie van snoezig, humor en grimmig venijn probeert ze de vooringenomenheden van de toeschouwer te doorbreken en ruimte te scheppen voor haar verhaal. Inspiratie voor haar werk put ze rechtstreeks uit de bron: de levenservaringen van de kunstenaar. De installaties die ze maakt vormen voor haar de kern van al haar werk, haar beelden zijn pionnen, handlangers die ze opstelt op het speelveld van zo`n installatie, ze helpen haar het verhaal te vertellen van conflict en verzoening.

Ze zoekt naar werken die wringen. Ze houdt van paradoxale situaties, onheilspellende taferelen, dubbele moraal en conflicterende betekenislagen. Niet zonder reden noemt ze haar beelden ‘poppen’, daarbij denkt iedereen aan onschuldig meisjesspeelgoed. De beelden zien er door materiaalgebruik en beeldtaal heel popachtig en zacht uit, maar de gelaatsuitdrukkingen, aankleding en setting, laten een andere kant zien. Wie meent haar werk terloops te kunnen bekijken en beoordelen, mist soms de essentie, nieuwsgierigheid wordt beloond.