Ozen, Tajddin

Turkije, 1955

Sculpturen

Tijdens zijn jeugd groeide Tajddin Özen op in de koerdische bergen van Turkije, waar hij als het ware een was met de harmonie in de natuur. Zijn achtergronden en herinneringen worden uitgedrukt via mens en dier in brons en steen. Tevens houden zij verband met mythologische verhalen. Vanuit welk perspectief je de beelden ook bekijkt, zij vertellen telkens weer een ander aspect van een verhaal. Een levensverhaal dat in zijn verdere ontwikkeling werd opgetekend: macht, onderdrukking, solidariteit, bevrijding en ook een verbinding tussen heden en verleden. Het is alsof mens en dier in zijn beelden hiervan getuigen.

De beelden van Özen symboliseren de geestelijke en ook lichamelijke uitbeelding van lichaam en geest. Daarom is er in zijn beelden altijd sprake van open en gesloten delen. In elk beeld is de geestelijke kant aanwezig met het symbool van openheid, gesloten delen symboliseren het lichaam. Het is tegelijkertijd mannelijk en vrouwelijk. De kracht van de beelden is, dat zij universele menselijke thema’s vertolken. Dit universele komt ook tot uitdrukking in beelden van mens en dier die vaak in de beelduiting een combinatie vinden. Het thema ‘open en gesloten’ dat in de beelden tot uitdrukking komt, nodigt de kijker uit hierover te reflecteren en geeft ruimte voor eigen interpretaties.

Özens werken zijn samengesteld uit brons en steen, waarvan het stenen voetstuk door de vormgeving een extra dimensie toevoegt aan het beeld. De bronzen beelden rusten als het ware met een inhoudelijke verbinding op het voetstuk. Zo geven het brons en het steen ieder een eigen accent aan elkaar, terwijl de eenheid in beide materialen tot uitdrukking komt. Door het verbinden van ogenschijnlijke tegenstellingen is in het thema van zijn beelden iets te herkennen van zijn eigen universele aard.